‘हामी यता भोकै मर्दैछौं, उता सरकार सर्पलाई ७२ करोड खुवाउँदैछ’

शिवराज खत्री/ नेपाल समय

काठमाडौं-  समय दिउँसोकोे तीन बजे। रत्नपार्कको पुरानो बसपार्क नजिक कोही पेटीमा सुतेका छन् भने कोही यताउती हिडिरहेका छन्। कोही समूहमा बसेर साउतीको स्वरमा बोल्दै छन्।

त्यही भीडमा जनकपुरका मुकेश झा पनि छन्। झट्ट हेर्दा ४५ कटेका जस्ता देखिने उनी भर्खर ३२ वर्ष पुगे। आफ्ने उमेर पुष्टि गर्न उनले खल्तीमा राखेको नागरिकता निकालेर देखाए।

भन्छन्, ‘५ महिना हुन लाग्यो राम्रोसँग खान पाएको छैन, कैयौँ दिन भोकै बस्दा शरीर सुकेर यस्तो भयो।’

जारी निषेधाज्ञाको बेला निःशुल्क पाइने खाना खोज्दै उनी यता आएका हुन्।

‘विहान गुहेश्वरी पुगेर एक प्याकेट खाना खाएको थिएँ, यता साढे ५ बजेतिर मात्र पाइन्छ, हिंड्दाहिंडदै फेरि भोक लागिसक्यो।’ उनले भने।

चार वर्षअघि राजधानी छिरेका मुकेश घर निर्माण गर्ने मिस्त्री हुन्। लकडाउन सुरु भए देखि बेकामे छन्।

दैनिक काम गरेर गुजारा चलाइरहेका मुकेशलाई घरभाडा तिर्न नसकेपछि घरबेटीले बबरमहलको कोठाबाट निकालिदिए।

‘दुई महिनाको भाडा बाँकी थियो, घरबेटीले सामानसमेत नदिएर कोठामा ताला लगाइदियो’ उनले सुनाए, ‘भाडा तिरेर आफ्नो सामान लैजा भनेका छन्, तर म गएको छैन।’

यतिबेला उनको रात राजधानीका सडक पेटीमा बित्छ भने दिन खाना खोज्दैमा।

‘जिन्दगी छाडा कुकुर जस्तै भयो,’ मुकेशले भने, ‘सरकारले घर जाने व्यवस्था गरिदिए हुन्थ्यो, त्यो नसक्ने भए खाने बस्ने व्यवस्था गर्नुपर्थ्यो, तर हामी जस्ता मजदुरको कुरा कसले सुन्ने ?’

पुरा समाचार पढ्नुहोस्